آتش پرستان

حقيقت عبارت آتش از ((آكاشا)) مي باشد كه اين لفظ داراي دو معني است :

درخشش

جايي كه در مقام بالا از ابتداي آفرينش نقش حال و اعمال و اوضاع زمانه و كائنات و آمدو شد ها در آن صورت مي بندد.

جهاني كه ما در آن هستيم داراي هفت طبقه مي باشد كه اولين طبقه آن جهان خاكي است و ما در آن زندگي مي كنيم وطبقه هفتم آن آكاشا ست كه لطيف ترين و درخشان ترين طبقه مي باشد .

توجه : آتش در دين راستي نمادي است از روشنايي و پيروان دين بهي آن را فروزه اي از اهورا مزدا مي دانند .  در ميان موبدان زرتشتي گروهي بودند كه كار آنها پرستاري و نگهداري از آتش بوده به اين معنا كه نبايد هيچ چيزناپاكي كه  باعث دود  كردن و بوي  بد  شود در آتش افتد و يا  آتش خاموش شود و همچنين آتش را با چوبهاي  خشك و  چيزهاي  خوش بو بسوزانند به اين دليل به اين گروه ازموبدان آتش پرست يعني پرستار آتش مي گفتند ولي پس از اسلام و ورود تازيان به اين سرزمين گروهي از بد انديشان به اين بهانه به پيروان اين دين تهمت آتش پرستي زدند كه تهمتي نارواست .

اشو زرتشت از پيروانش خواسته :

همچون آتش پاك و درخشان باشند.

مانند آتش پيوسته به سوي بالا  بسوي روحانيت پيشروي كنند .

مانند شعله كه به پايين جذب نمي شود  مجذوب خواهشهاي پست نفساني نشوند.

مانند آتش با بدي بستيزند و آن را از بين ببرند . بي آنكه خود را با بدي آلوده كنند .

همانگونه كه از يك اخگر مي توان آتش بر افروخت  . مي توان روان انسان را با اشا روشن و فروزان كرد .

مانند آتش كه با هر چه تماس ميگيرد آن را درخشان مي كند. هر زرتشتي نيز بايد پس از برخوردار شدن از فروغ اشا ديگران را نيز از فروغ اشا برخوردار گرداند .

آتش منبع زيبايي و اساس حيات است . آتش فعال و بي قرار بوده و دشمن ركود و خمودگي است هر زرتشتي بايد مانند آتش فعال بوده و تا پايان عمر حتي لحظه اي از كار و كوشش دست بر ندارد .

پيروز سر بلند و شادكام باشيد

د